«Het Griekenland dat me pijn doet»

Vertaling van een artikel uit “Le Monde" van Angélique Kourounis -  (gebaseerd op de Griekse vertaling die te vinden is op). Vertaling in het Nederlands: @iptamenos33

Het is dinsdagavond. Zojuist zijn er drie televisiezenders in Griekenland op zwart gegaan en het is mijn partner die me daarover bericht met een sms-je. Hij is een Fransman die al 23 jaar in Griekenland woont en net als de Grieken niet begrijpt wat er allemaal in dit land gebeurt.
Het vraagstuk van de persvrijheid is in Griekenland al decennia lang één grote grap. Het is een volstrekt relatief begrip. Net als de verdeling der machten die een democratie kenmerkt: ze is er wel, maar ze is permeabel. De vierde macht, bijvoorbeeld, vertegenwoordigt vaak de eerste, verdedigt de tweede en verschuilt zich tijdens protesten achter de derde.

De leus "schoften, slijmballen, journalisten" die je tijdens demonstraties vaak hoort, is niet uit de lucht komen vallen. De kreet zegt veel over het wantrouwen van de Grieken tegenover de media. De ERT vormt daarop geen uitzondering, want daar waar de privéomroepen commerciële belangen vertegenwoordigen, was de publieke omroep toch vooral een staatsomroep.

De Vaxevanis-rechtszaak: geen advocaten of getuigen? Blijkbaar geen enkel probleem.

Oorspronkelijke post geplaatst door @IrateGreek, vertaling @iptamenos33

Zoals we eerder vandaag meldden, vond vandaag in Athene de nieuwe rechtszaak plaats tegen de Griekse journalist Kostas Vaxevanis, die in oktober 2012 een lijst met meer dan 2000 namen van Griekse rekeninghouders bij Zwitserse banken publiceerde. Het kostte de rechtbank uiteindelijk anderhalf uur (van 9:00 tot 10:30) en drie privéoverleggen in reces, om vast te stellen dat de rechtszaak moest worden uitgesteld vanwege de afwezigheid van twee van de drie advocaten van de verdediging en van drie van de vier getuigen à decharge.